Antykoncepcja po 40 – najlepsze sposoby, tabletki

Antykoncepcja po 40 – zagadnienie to dziwi wiele kobiet. I nic w tym dziwnego, gdyż o tym temacie nie mówi się zbyt wiele i często. Jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, to koniecznie zapoznaj się z poniższym tekstem i przekonaj się, dlaczego antykoncepcja po 40 może okazać się niezbędna w przypadku niektórych kobiet.

Ryzyko zajścia w ciążę

Zanim opowiemy o tym, jakie tabletki antykoncepcyjne po 40 stosować oraz po jakie alternatywy warto sięgnąć, to w pierwszej kolejności przybliżmy sobie temat zajścia w ciąże po czterdziestce. Mało osób zdaje sobie sprawę z tego, że:

każda kobieta pojawia się na świecie z określoną ilością jajeczek (rezerwą jajnikową), które z wiekiem w naturalny sposób traci. Proces ten trwa do menopauzy, czyli okresu, kiedy to kobieta przestaje krwawić, a jajniki wydzielać hormony. Dochodzi do tego najczęściej między 45 a 55 rokiem życia,
patrząc na zachodzące zmiany w ciele kobiety można śmiało powiedzieć, że jest ona płodna nawet do 55 roku życia,
antykoncepcja po 40 to coś naturalnego. Patrząc na dotychczasowe badania można stwierdzić, że kobiety w wieku 40 lat (przy dodatkowym leczeniu hormonalnym) mają aż 25 % na to, aby zajść w ciążę. Z wiekiem szanse te oczywiście się zmniejszają i wzrasta także ryzyko poronienia.

Nie dziwi zatem, że o tabletkach antykoncepcyjnych dla 40 latki czyta coraz więcej Pań, zbliżających się do tej granicy wiekowej.

Rekomendowany sposób antykoncepcji

W aptece można natrafić na wiele nazw tabletek antykoncepcyjnych, stosowanych często po 40, jak i na różne metody zabezpieczenia się przed niechcianą ciążą. Prawda jest jednak taka, że nie ma specjalnych “wytycznych” co do tego, po co najlepiej sięgnąć. Wszystko zależy od stanu zdrowia każdej kobiety – jeżeli nie ma żadnych przeciwwskazań, to może ona nawet śmiało sięgnąć po pigułki hormonalne. Jednak aby to stwierdzić, kluczowa i wskazana jest uprzednio wizyta u ginekologa. Nie należy jej lekceważyć!
Jeżeli lekarz po przeprowadzeniu wywiadu i wykonaniu niezbędnych badań nie będzie widział żadnych przeciwwskazań, to Panie mogą zacząć przyjmować pigułki antykoncepcyjne po 40 zarówno dwuskładnikowe, jak i jednoskładnikowe. Zasady ich stosowania są wówczas takie same, jak w przypadku Pań przed 40.

Rodzaje antykoncepcji

Tabletki antykoncepcyjne po 40 – mimo tego, że stanowią jeden z najpopularniejszych sposobów zabezpieczenia się przed niechcianą ciążą – mogą być również zastąpione innymi metodami. Wśród tych powszechnych i często używanych znajdują się:

plastry antykoncepcyjne po 40 – są one łatwe i szybkie w użyciu. Sama metoda nazywana jest transdermalną i polega na stopniowym uwalnianiu hormonów, które przedostają się przez skórę do krwioobiegu. W ten sposób jeden plaster noszony jest zwykle przez około 7 dni,
pierścienie dopochwowe – nazywane są one również krążkami dopochwowymi. W przeciwieństwie do tabletek antykoncepcyjnych po 40 oraz plastrów, umieszczane są one bezpośrednio w pochwie i znajdują się w niej przez 3 tygodnie, gdzie stopniowo uwalniają hormony. Pierścień dopochwowy jest niewielkich rozmiarów (średnica ok. 5 cm, zaś grubość ok. 4 mm), dzięki czemu łatwo i samodzielnie się go aplikuje,
spirale hormonalne – w przeciwieństwie do wspomnianych już pierścieni dopochwowych, spirala (zwana również wkładką domaciczną), jak sama nazwa na to wskazuje, umieszczana jest przez ginekologa bezpośrednio w jamie macicy. Skutecznie chroni ona przed zajściem w ciążę od 3 do nawet 5 lat.

Zatem jaka jest najlepsza antykoncepcja po 40? Wszystko oczywiście zależy od każdej kobiety, jej przyzwyczajeń, trybu życia, a także komfortu, jaki jest w stanie zagwarantować jej dana metoda antykoncepcji – to jest przecież najważniejsze! W przypadku każdej z metod zawsze należy skonsultować się z ginekologiem

Usługi oferowane przez Medicept:

recepta online – po konsultacji z lekarzem może być wystawiona na leki stałe i doraźne, czy też antykoncepcyjne,
teleporada lekarska – dzięki niej można otrzymać skierowanie na dalsze badania, receptę na leki, czy też e-zwolnienie, jeżeli lekarz uzna, że pacjent nie jest w stanie wykonywać swoich obowiązków służbowych.